26 هپتێن شَرّێن گۆک هپت سال اَنت و دانئے هپتێن شَرّێن هۆشگ هم هپت سال اَنت. دوێن واب یکّ اَنت.
پمێشکا مرد وتی پت و ماتا یلهَ کنت و گۆن جَنا هئوارَ بیت، گڑا آ دوێن، یکّ جسم و جانَ بنت.
ایسُّپا گوَشت: ”تئیی وابئے مانا اِش اِنت: سئے ٹالئے مانا سئے رۆچ اِنت.
ایسُّپا گوَشت: ”تئیی وابئے مانا اِش اِنت: سئے سپتئے مانا سئے رۆچ اِنت.
همے وهدا هپت ڈئولدار و پَزّۆرێن گۆک چه آپا در آتک و کاشانی تها چَرَگا لگِّتنت.
گڑا ایسُّپا گۆن پِرئونا گوَشت: ”تئوِ پِرئونئے دوێن واب یکّ اَنت. هما کار که هُدا دێمترا کنتی، په تئوِ پِرئونا پدّری کرتگ.
هما هپتێن لاگر و بدڈئولێن گۆک که چه آیان و رند در آتکنت، هَپت سال اَنت و همے ڈئولا هپتێن هۆرک و هالیگێن هۆشگ که چه رۆدراتکا کَشّۆکێن لِوارا گیمُّرێنتگاَتنت، هپت سالئے ڈُکّال اَنت.
نون سجّهێن مِسرا هپت سالا مزنێن سَرسبزی و پراوانیے بیت،
سَرسبزیئے هپتێن سالان زمینا مزنێن بَر و سَمرے دات.
پِرئون پدا وپت و دگه وابے دیستی که دانئے هپت زَنڈ و شرّێن هۆشگ یکّ ٹالێئے سرا رُدَگا اِنت.
گڑا هما پئیما که ایسُّپا گوَشتگاَت، مِسرئے مُلکئے سَرسبزیئے هپتێن سال هلاس بوتنت و ڈُکّالئے هپتێن سال بُنگێج بوتنت. آ دگه سجّهێن مُلکان ڈُکّال بوت، بله سَرجمێن مِسرا وراک هستاَت.
چۆ بوَرێتی: وتا په سپرا تئیار بکنێت، سواسان پادا کنێت و اَسایا دستا کنێت و اِشتاپ اِشتاپا بوَرێت. اے هُداوندئے سَرگوَز اِنت.
تلاهئے پنجاه کَڑی اَڈّ کن و پردهان گۆن یکدگرا جۆڑێن که تَمبو یکّ ببیت.
اَنچُش که تئو دیست، سِنگ چه کۆهێا سِندگ بوت، مردمی دستێا نَسِست، و آسن، بْرنج، گِل، نُگره و تلاهی هورت کرتنت. او بادشاه! مزنێن هُدایا په تئو پدّر کرتگ که دێمتِرا چے بیت. پمێشکا واب راست اِنت و اِشیئے مانا هم پَکّا اِنت.“
پرچا که سئے گواه و شاهد هست: