1 کَمّے وهدا رند مِسرئے بادشاهئے آپیا و نانیا وتی واجه، مِسرئے بادشاهئے نِزَرا رَدی کرت.
پِرئونئے پیاله منی دستا اَت. من انگور سر چِت و پِرئونئے پیالهئے تها پْرِتکنت و پیاله آییئے دستا دات.“
سئے رۆچئے تها پِرئون تئیی سرا بُرزَ کنت و ترا پێسریگێن مَنسَبا دنت. تئو پِرئونئے پیالها دستا دئیئے، اَنچۆ که تئو پێسرا کرتگ هما وهدا که آییئے آپی بوتگئے.
وهدے نانیانی مسترا دیست که ایسُّپا شَرّێن ماناے کرت، گوَشتی: ”من وتی وابا دیستگ که نگنئے سئے سَپْت منی سرا اِنت و
پِرئون دوێن کاردارانی سرا، مسترێن آپی و مسترێن نانیئے سرا زهر گپت و
مِسرئے بادشاهئے آپی و نانی که بندیجاها اَتنت، یکّ شپے دوێنان واب دیست و هر یکّێئے وابا جتاێن ماناے هستاَت.
گڑا مسترێن آپیا گۆن پِرئونا گوَشت: ”من مرۆچی وتی رَدیانی ترانَگا کپتگان.