19 لَمێکا دو جَن گِپت، ائولیئے نام آدَه اَت و دومیئے زِلَّه.
هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”په مَردا تهنایی شَرّ نهاِنت. من په آییا، همدَرورێن همراه و مَدت کنۆکے جۆڑَ کنان.“
پمێشکا مرد وتی پت و ماتا یلهَ کنت و گۆن جَنا هئوارَ بیت، گڑا آ دوێن، یکّ جسم و جانَ بنت.
چه هَنوکا ایراد پێدا بوت، چه ایرادا مِهویاییل، چه مِهویاییلا مِتوشاییل و چه مِتوشاییلا لَمێک.
چه آدَها یابال پێدا بوت. یابال، هما مردمانی پت اَت که گِداننِند اَتنت و دَلوَتِشَ داشت.
لَمێکا گۆن وتی جَنان گوَشت: ”او آدَه و زِلَّه! منی تئوارا گۆش دارێت. او لَمێکئے جَنان! منی گپّان گۆش دارێت. یکّ مردێا منا ٹَپّیگ کرت و من آ کُشت، وَرناێن مردے که منا ٹَپّیگی کرتگاَت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”موسّایا شمئے سِنگدلیئے سئوَبا جنێنانی سئون دئیگ رئوا کرتگ، چه بُنگێجا اے ڈئول نبوتگ.