6 گڑا پوتیپارا وتی هر چیزّ هماییئے دستا دات و وتی وراکا اَبێد گۆن دگه هچّا کاری نێستاَت. ایسُّپ وَشکَدّ و بْرهدارێن ورناے اَت.
لیاهئے چمّ بێجَلوَه اَتنت بله راهیل شَررنگے اَت و ڈیلّ و بالادا جلوَهناک اَت.
بندیجاهئے مسترا هر کار و زِمّهے که ایسُّپئے دستا دات، دلی جَم اَت، چێا که هُداوند گۆن ایسُّپا گۆن اَت و ایسُّپا هر کارے که کرت، هُداوندا آ کامیابَ کرت.
ایسُّپئے سرا مهربان بوت و ایسُّپی وتی هاسێن هِزمتکار کرت. پوتیپارا ایسُّپ وتی لۆگئے مستر کرت و وتی سجّهێن مال و هستیای هماییئے دَستا دات.
بله ایسُّپا نمَنِّت و گوَشتی: ”منی واجه چه من اَنچۆ دلجم اِنت که آییا گۆن اے لۆگئے هچّا کار نێست و وتی سجّهێن مال و هستیای منی دستا داتگ.
په ایسُّپا جتا پَرزۆنَگے پَچِش کرت و په آییئے براتان جتا. هما مِسری که اۆدا ورگا اَتنت، آیانی پَرزۆنَگ هم جِتا اَت، چێا که مِسریان گۆن اِبرانیان هۆر ورگَ نئوارت. آیانی نِزّا اے سکّێن بَژّناکێن کارے اَت.
آ که گوَنڈ و کَسانێن کارانی سرا تچک و راستَ بیت، مزنێنانی سرا هم راستَ بیت و آ که گوَنڈێن کارانی سرا راستَ نبیت، مزنێنانی سرا هم راستَ نبیت.
بادشاها گوَشت: ’شاباش، او شَرّێن گُلام! نون پمێشکا که تئو گۆن کمّێن بُنمالا تچک و راست بوتگئے، من ترا وتی مُلکئے ده شهرئے هاکمَ کنان.‘
همے وهدا، موسّا پێدا بوت. آ باز شررَنگ و ڈئولدارێن چُکّے اَت. تان سئے ماها وتی پت و ماتئے لۆگا رُست و رُدۆمی کرت.