5 چه هما وهدا که آییا ایسُّپ وتی لۆگ و سجّهێن هستیئے مستر کرت، هُداوندا په ایسُّپئیگی مِسری پوتیپارئے لۆگ برکت دات. هُداوندا پوتیپارئے سجّهێن مال و هستی برکت دات، لۆگا هم و ڈگارانی سرا هم.
من ترا مزنێن کئومے جۆڑَ کنان، ترا برکتَ دئیان و تئیی ناما بُرزَ کنان و تئو برکتے بئے.
هُدایا که دشتئے شهر سَر و چێر کرتنت، اِبراهێمئے تْرانگا کپت. هما شهران که لوت جَهمنند بوتگاَت، آیانی تباه کنگئے وهدا هُدایا لوت چه اۆدا در کرت.
لابانا گوَشت: ”منا اِزّت بدئے. دَزبندیَ کنان همِدا بدار. من پال جتَگ و منا اے سَرپدی رَستگ که هُداوندا په تئییگی منا برکت داتگ.“
په راستی اَبدمانێن برکت بَکشاتگ و وتی بگلا گَل و شادانِت کرتگ.
بادشاهئے نام نمیران بات، تان رۆچَ دْرپشیت نام و تئواری بمانات. سجّهێن کئوم چه آییا برکت بگراتنت و آییا مبارک بگوَشاتنت.
گوَشتی: ’او پولُس! متُرس، تئو باید کئیسَرئے دربارا پێش کنگ ببئے، مان بۆجیگا تئیی همراه هم هُدایا رَکّێنتگاَنت.‘