من ترا هُداوندئے سئوگِندا دئیان، آسمان و زمینئے هُدائے سئوگِندا دئیان، که چه اے کَنهانیان، که من اِشانی نیاما زِند گوازێنگا آن، چه اِشانی جنکّان منی چُکّا جَنَ ندئیئے.
نون جنێنا چارِت که آ درچکئے بر گوَشئے په ورگا وشّ و گِندگا زێبا اِنت و په زانتکار بئیگا دِلواه. گڑا آییا چه درچکئے بَران زُرت و وارت و وتی مردارا هم داتی، که همراه اَتی. مردا هم وارت.
آ رۆچان و رند هم زمینئے سرا نِپیلیم هستاَتنت. هُدائے مردێنچُکّ که انسانانی جنکّانی کِرّا شتنت، اے جنِکّان چُکَّ آورت. اے چُکّ کوَهنێن زمانگئے مَزَنمَرد و نامدارێن مردم اَتنت.