9 ایسُّپا دگه وابے دیست و وتی براتی هال داتنت. گوَشتی: ”گۆش دارێت. من دگه وابے دیستگ. اے رندی، رۆچ و ماه و یازده اِستار منا سُجده کنگا اَت.“
بله شپا هُدا اَبیمَلِکئے وابا آتک و گوَشتی: ”بچار، اے جنێن که تئو برتگ، تئو اِشیئے سئوَبا مِرئے. اے سور کرتگێنے.“
وهدے وتی پت و براتی هال داتنت، پتا ایسُّپ هکّل کرت و گوَشت: ”اے چۆنێن وابے تئو دیستگ؟ من و تئیی مات و تئیی برات بیاێن و ترا سجده بکنێن؟“
ما ڈگارئے سرا گَندم لۆٹُک کنگا اَتێن که یکبرا منی لۆٹُک پاد آتک و اۆشتات. همے دمانا شمئے لۆٹُک، منی لۆٹُکئے چَپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و آاِش سُجده کرت.“
ایسُّپئے براتان گوَشت: ”تئو مئے سرا بادشاهی کنگَ لۆٹئے؟ هَکّ و دل مئے سرا هاکمیَ کنئے؟“ ایسُّپئے براتان، آییئے واب و هبرانی سئوَبا چه آییا گێشتر نپرت کرت.
گڑا ایسُّپا گۆن پِرئونا گوَشت: ”تئوِ پِرئونئے دوێن واب یکّ اَنت. هما کار که هُدا دێمترا کنتی، په تئوِ پِرئونا پدّری کرتگ.
اے واب پمێشکا تئوِ پِرئونئے سرا دو رندا آتکگ که هُدایا پَکّاییا پئیسله کرتگ و هُدا اے کارا همے زوتّانَ کنت.
نون ایسُّپ مُلکئے والی اَت. اے ایسُّپ اَت که مُلکئے سجّهێن مردمانی کرّا گندمی بها کرت. گڑا ایسُّپئے برات آتکنت و آییئے دێما په اَدب سَرِش جَهل کرت.
ایسُّپ که لۆگا آتک، آیان وتی آورتگێن ٹێکی داتنت و ایسُّپئے دێما سَرِش په اَدب جَهل کرت.
آیان پَسّئو دات: ”تئیی هِزمتکار، مئے پت اَنگت هست و سَلامت اِنت.“ آیان ایسُّپئے دێما په اَدب سر جَهل کرت.
وهدے یَهودا و آییئے برات آتکنت، ایسُّپ اَنگت لۆگا اَت. آ ایسُّپئے پادان کَپتنت.
منی واجه! تئو چه وتی کَستران جُست کرت: ’شمارا پت یا برات هست؟‘
نون زوتّ کنێت و منی پتئے کرّا برئوێت. گۆن آییا بگوَشێت: ’تئیی چُکّ ایسُّپَ گوَشیت: ”هُدایا منا سجّهێن مِسرئے واجه کرتگ. مَهتل مبئے و منی کرّا بیا.
ایسُّپا وتی اَرّابه تئیار کناێنت و گۆشِنا، وتی پت اِسراییلئے چارگا شت. اَنچۆ که ایسُّپ پتئے کِرّا سر بوت، پتی گلاێش کرت و تان دێرا گرێتی.
ایسُّپا وتی پت و برات و پتئے لۆگئے سجّهێن مردم لاپ داتنت، و همینچُک چُکِّش که هستاَت، همینچُکی داتنت.
اے آسمانی لشکرئے نێمگا رُست و لشکرئے بَهرے و لهتێن اِستاری زمینا دئور دات و پادمال کرت.
که شما پاک و بےائیب بمانێت. چۆٹ و کَجراهێن پَدرێچێئے نیاما هُدائے بێمئیارێن چُکّ ببێت و ”زِندئے گالا“ مُهر بدارێت و چۆ اِستارا جهانا بدرَپشێت. آ وهدا، مَسیهئے آیگئے رۆچا پَهر بستَ کنان که من مُپتێن تَچ و تاگے و بےآسرێن جُهدے نکُرتگ.