7 ما ڈگارئے سرا گَندم لۆٹُک کنگا اَتێن که یکبرا منی لۆٹُک پاد آتک و اۆشتات. همے دمانا شمئے لۆٹُک، منی لۆٹُکئے چَپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و آاِش سُجده کرت.“
کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. وتی براتانی واجه باتئے و تئیی ماتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. هرکَس ترا نالتَ کنت، وت نالتی بات و هرکَس که ترا برکتَ دنت، آییا برکت برسات.“
ایسُّپا گۆن آیان گوَشت: ”گۆش دارێت! من وتی دیستگێن وابا شمارا گوَشان.
نون ایسُّپ مُلکئے والی اَت. اے ایسُّپ اَت که مُلکئے سجّهێن مردمانی کرّا گندمی بها کرت. گڑا ایسُّپئے برات آتکنت و آییئے دێما په اَدب سَرِش جَهل کرت.
ایسُّپ وتی وابانی ترانَگا کپت که براتانی بارئوا دیستگاَتنتی. ایسُّپا گۆن آیان گوَشت: ”شما جاسوس و چاریگ اێت. شما اِدا آتکگێت که بزانێت مئے مُلکئے کجام جاگها پاسپانی و هِپازَت نِزۆرتر اِنت.“
ایسُّپ که لۆگا آتک، آیان وتی آورتگێن ٹێکی داتنت و ایسُّپئے دێما سَرِش په اَدب جَهل کرت.
آیان پَسّئو دات: ”تئیی هِزمتکار، مئے پت اَنگت هست و سَلامت اِنت.“ آیان ایسُّپئے دێما په اَدب سر جَهل کرت.
وهدے یَهودا و آییئے برات آتکنت، ایسُّپ اَنگت لۆگا اَت. آ ایسُّپئے پادان کَپتنت.
گڑا یَهودا نزّیکّا آتک و گوَشتی: ”او منی واجه! بِلّ تئیی کَستر گۆن تئوِ واجها هبرے کنت. وتی کَسترئے سرا زَهر مَگِر که تئو پِرئونئے برابر ائے.
منی واجه! تئو چه وتی کَستران جُست کرت: ’شمارا پت یا برات هست؟‘
گڑا برات ایسُّپئے کرّا آتکنت و پادانی کپتنت و گوَشتِش: ”ما تئیی گُلام اێن.“
که هرکَس ایسّائے ناما کۆنڈان بکپیت، آسمانا هم، زمینئے سرا هم و زمینئے چێرا هم،