5 ایسُّپا وابے دیست و وهدے وتی براتی هال داتنت، آییئے براتان چه ایسُّپا گێشتر نپرت کرت.
بله شپا هُدا اَبیمَلِکئے وابا آتک و گوَشتی: ”بچار، اے جنێن که تئو برتگ، تئو اِشیئے سئوَبا مِرئے. اے سور کرتگێنے.“
وابے دیستی تَه پَدانکے که یکّ سَرے زمینا اِنتی و دومی سَر آسمانا و هُدائے پرێشتگ سرَ کپنت و اێرَ کپنت.
یکّ رندے، رمگئے وَهْرئے مۆسما من وابے دیست که من وتی سر چست کرت و دیست که هما پاچِن که رمگئے بُزانَ راێننت، ٹِکّ و ٹَگارێن اَنت.
گڑا هُدائے پرێشتگا وابئے تها منا گوَشت: ’آکوب!‘ من گوَشت: ’جی.‘
وهدے براتان دیست که پتا ایسُّپ چه ما دۆستتر اِنت، چه ایسُّپا نَپرتِش کرت و گۆن آییا مُدام زهرا زهر هبرِشَ کرت.
ایسُّپا گۆن آیان گوَشت: ”گۆش دارێت! من وتی دیستگێن وابا شمارا گوَشان.
ایسُّپئے براتان گوَشت: ”تئو مئے سرا بادشاهی کنگَ لۆٹئے؟ هَکّ و دل مئے سرا هاکمیَ کنئے؟“ ایسُّپئے براتان، آییئے واب و هبرانی سئوَبا چه آییا گێشتر نپرت کرت.
مِسرئے بادشاهئے آپی و نانی که بندیجاها اَتنت، یکّ شپے دوێنان واب دیست و هر یکّێئے وابا جتاێن ماناے هستاَت.
دو سالا رند پِرئونا وابے دیست که نیلّئے کئورئے کرّا اۆشتاتگان.
ایسُّپ وتی وابانی ترانَگا کپت که براتانی بارئوا دیستگاَتنتی. ایسُّپا گۆن آیان گوَشت: ”شما جاسوس و چاریگ اێت. شما اِدا آتکگێت که بزانێت مئے مُلکئے کجام جاگها پاسپانی و هِپازَت نِزۆرتر اِنت.“
تیرکَمان جنۆکان په زهرناکی آییئے سرا اُرُش کرت و په بدواهی تیرِش جت.
هُداوند وتی دلئے راز و رمزان گۆن هداتُرسان درشانَ کنت، وتی اَهد و پئیمانا په آیان پَجّارێنیت.
نِبوکَدنِزَرا وتی بادشاهی دئورئے دومی سالا واب دیست. آییئے اَرواه بێتاهیر بوت و آ وابَ نکپت.
من وابے دیست و تُرسێا منا مان پتات. گَندلانی سرا، منی هئیال و شُبێنان منا تُرسێنت.
من تئیی هبر اِشانا سر کرت. اَنچُش که من دنیایی مردمے نهآن، اے هم دنیایی مردم نهاَنت، پمێشکا دنیا چه اِشان نَپرتَ کنت.