22 هۆن مَرێچێت. همے گیابانا، اے چاتا دئوریَ دئیێن، بله نکُشێنی.“ روبِنا اے هبر پمێشکا گوَشت که ایسُّپا برَکّێنیت و گۆن وت بزوریت و پتئے کِرّا ببارت.
پرێشتگا گوَشت: ”وتی دستا بدار و چُکّا هچّ مکن. نون منَ زانان که تئو هُداتُرسے ائے، چێا که تئو چَکّ و پَد نبوتئے و وتی بَچّ، وتی یکّێن چُکّ هم منا دات.“
بله وهدے روبِنا اے هبر اِشکت، جُهدی کرت که ایسُّپا چه آیانی دستا برَکّێنیت. گوَشتی: ”اِنّه، ایسُّپئے ساها نگرێن.
وهدے ایسُّپ براتانی کرّا سر بوت، آییئے گوَرئے کَباه، هما ڈئولدارێن کباهِش در کرت و
روبِنا گوَشت: ”من وَه شمارا گوَشت که هچّی مکنێت، بله شما گۆش نداشت. نون مارا آییئے هۆنئے هساب دئیگی اِنت.“
هُدایا اِسراییلیانی سرۆک تاوان نداتنت. آیان هُدا دیست و همۆدا ورگ و چرگِش وارت.
وهدے پیلاتوسا دیست که هچّ کارے کرتَ نکنت و مردم شۆرش کنگا اَنت، گڑا آییا آپ زرت، مُچّیئے دێما وتی دست ششتنت و گوَشتی: ”من چه اے مردئے هۆنا بێمئیار آن، شما بزانێت و شمئے کار.“
همے رۆچان، بادشاه هیرودیسا په کِلیسائے آزار رسێنگا، لهتێن مردمئے گِرگ و بند کنگ بُنگێج کرت.