18 براتان ایسُّپ چه دورا دیست و آییئے سر بئیگا پێسر په آییئے کُشَگا پَندَلے سازِتِش.
چه هما وهدا ایسّوا په آکوبا کێنگ دلا داشت، هما برکتئے سئوَبا که پتا آییارا داتگاَت. دلا گوَشتی: ”منی پتئے پُرسئے رۆچ نزّیکّ اَنت. رندا وتی برات آکوبا کُشان.“
وتمانوتا گوَشتِش: ”بچارێت، وابانی واجه پێداک اِنت.
وهدے ایسُّپئے براتان دیست که مئے پت مُرتگ، گوَشتِش: ”اگن ایسُّپا کێنگ دلا اِنت، هما سجّهێن بدیانی بێرا گیپت که ما گۆن آییا کرتگاَنت.“
شمئے نیّت منی تاوان دئیگ اَت، بله هُدائے نیّت نێک اَت. آییئے نیّت همِش اَت که بازێن مردمێئے ساه برَکّیت. اے کار، همِش اِنت انّون بئیگا اِنت.
دژمنانی دلی گَردێنت تان چه آییئے کئوما نپرت بکننت و آییئے هزمتکارانی هلاپا پَندَل بسازنت.
منی مِهرئے بدلا منا بُهتامِش جتگ، بله من په آیان نێکێن دْوا کرتگ.
چیا که بازێنێئے بُهتامان اِشکنگا آن، تُرس و دهشت چه هر گوَرا، گۆن یکدگرا پندلَ جۆڑێننت و په منی کُشگا مَندر و رپکَ سازنت.
بله او هُداوند! من تئیی سرا تئوکلَ کنان و گوَشان که ”تئو منی هُدا ائے.“
بدکار پهرێزکارئے هلاپا پندلَ سازیت و په آییا دنتانَ درُشیت،
بدکار، په پهرێزکارا کمینَ کنت و آییئے کۆشئے رندا اِنت.
آیانی ٹۆلی پهرێزکارانی هلاپا همدست و همکارَ بنت و بێگناهان مرکئے سزا دئینت.
بله وهدے باگپانان آییئے چُکّ دیست، وتمانوتا گوَشتِش: ’باگئے میراسدار همِش اِنت، بیاێت بکُشێنی تان اِشیئے مِلک و میراسئے هُدابُند وت ببێن.‘
سباها ماهلّه، سجّهێن مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماش ایسّائے کۆشا همشئور بوتنت.
بله باگپانان وتمانوتا گوَشت: ’باگئے میراسدار همِش اِنت، بیاێت اِشیا هم کُشێن، تانکه مِلک و میراس مئے ببنت.‘
سَرگوَز و بێهُمیرێن نگنئے ائییدا دو رۆچ پَشت کپتگاَت، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر، راه و نیمّۆنے شۆهاز کنگا اَتنت تان گۆن رِپک و پَندَل، ایسّایا بگرنت و بکۆشارێننت.
چه آ رۆچا و رَند، ایسّائے کُشگئے پَندَلِش سازت.
دومی سَباها، لهتێن یَهودیا پندلے جۆڑێنت و وتمانوتا سئوگندِش وارت که تان پولُسا مکُشنت، نه آپَ ورنت و نه ورگ.