1 آکوب هما سرڈگارا جَهمنند بوت که آییئے پتا اۆدا دَرامدێئے پئیما زِند گوازێنتگاَت، بزان کَنهانئے مُلکا.
من کَنهانئے سجّهێن سرڈگارا، که انّون تئو اِدا دَرامَدے ائے، تئیی و چه تئو رند تئیی نَسل و پَدرێچئے اَبَدی مِلکتَ کنان و آیانی هُدا بان.“
”من شمئے نیاما درکئوم و دَرامدے آن. منا په کبرستانێا، زمینی ٹُکّرے بها بدئیێت که وتی مُردگا کبر کرت بکنان.“
هُدا ترا و تئیی نَسل و پَدرێچا هما برکتا بدئیات که اِبراهێمارا داتگی، که هما سرڈگارئے واهند ببئے که انّون اۆدا دَرامدێئے پئیما زند گوازێنگا ائے، هما سرڈگار که هُدایا اِبراهێمارا بَکشاتگ.“
مَگدێل و ایرام اَتنت. اے وتی هلک و مێتگانی هسابا اِدومئے ٹَکّانی سردار اَتنت، هما مُلکا که آیانی وتی مِلکت اَت. اے، اِدومیانی بُنپیرُک ایسّوئے پَدرێچ اَت.
آیانی مال و هستی سکّ باز اَتنت، پمێشکا هۆر نِشتِش نکرت، چێا که زمین و کَهچر په آیانی رمگ و گۆرُمان بَسَّ نبوت.