31 بله آیان گوَشت: ”گڑا آ مئے گهارا کهبگێئے پئیما کارمَرز بکنت؟“
آکوبئے چُکّان گۆن شِکێم و آییئے پت هَمۆرا په مَکّاری هبر کرت، چێا که شِکێما آیانی گهار دینَه زِنا کرتگاَت.
آکوبئے چُکّ مُردگانی سرا پِر رِتکنت و هما شهرِش پُل و پانچ کرت که اۆدا آیانی گهار زِنا کنگ بوتگاَت.
گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَهرو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“
هُدایا گۆن آکوبا گوَشت: ”پاد آ، بئیتاێلا برئو و همۆدا بنند. اۆدا په من کُربانجاهے اَڈّ کن، په هما هُدایا که وهدے تئو چه وتی برات ایسّوا تچگا اَتئے، تئیی دێما زاهر بوت.“
نالَت بات اِشانی ترُندێن هِژما، اِشانی بێرَهمێن کَهرا. آکوبئے مُلکا یکّ یَکِّشَ کنان، اِسراییلئے مُلکا شِنگ و شانگ.