29 آ مردمانی سجّهێن مال و هستیاِش برتنت، جنێن و چُکِّش بندیگ کرتنت و لۆگانی سجّهێن چیزِّش آوار جتنت.
لابانا گۆن آکوبا گوَشت: ”تئو چێا چۆ کرت؟ تئو منا رَد دات و منی جنکّ چۆ جنگی بندیگان بُرتنت.
آکوبئے چُکّ مُردگانی سرا پِر رِتکنت و هما شهرِش پُل و پانچ کرت که اۆدا آیانی گهار زِنا کنگ بوتگاَت.
آیان شهرئے مردمانی رمگ و گۆرُم و هر و شهرئے تها و شهرا ڈنّ ڈگارانی سرا هرچے که هستاَت، هولّ کرت و بُرت.
گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَهرو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“