من هم په راستی ترا برکتَ دئیان و تئیی نَسل و پَدرێچا اَنچۆ بازَ کنان که آسمانئے اِستار و تئیابئے رێک اَنت. تئیی پُشپَد وتی دُژمنانی شهرانَ گِرَنت و وتی مِلکتَ کننت و
”اے شَرّێن مردم اَنت و گۆن ما جنْگ و جَدَلَ نلۆٹنت. شما بلّێتِش که مُلکا نندنت و باپارَ کننت. اے مُلکا په اِشان جاگه باز اِنت. ما اِشانی جنکّانَ گِرێن و اے مئیگان.