2 آ مُلکئے هاکم هَمۆرئے چُکّ شِکێما که دینَه دیست، دینَهی بُرت و په زۆر گۆن آییا وپت و وابی کرت. هَمۆر، هێوی ٹَکّئے مردمے اَت.
هێوی و اَرکی و سینی و
اِبراهێما وتی جَن سارَهئے بارئوا گوَشت: ”منی گُهار اِنت.“ گڑا گِرارئے بادشاه اَبیمَلِکا وتی مردم رئوان داتنت و سارَهی وتی کِرّا بُرت.
اے ڈگار که اۆدا آییا وتی گِدان مِکّ کرت، چه هَمۆرئے چُکّان په سد ٹُکّر نُگرها بهایی زرت. هَمۆر، شِکێمئے پت اَت.
آکوبئے چُکّ مُردگانی سرا پِر رِتکنت و هما شهرِش پُل و پانچ کرت که اۆدا آیانی گهار زِنا کنگ بوتگاَت.
شِکێمئے دل گۆن آکوبئے جنکّ دینَها لگّت و آ، دینَهئے مِهرا گِرپتار بوت و گۆن دینَها نرم نرما هبری کرت.
گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَهرو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“
هُدائے مردێنچُکّان دیست که جنکّ شَررنگ و زێبا اَنت. گڑا په وت جنکِّش گچێنَ کرت و زُرت.
بله من شمارا گوَشان، اگن کَسے په بدچمّی و دِلدُزّی جنێنێا بچاریت، بزان وتی دلا، گۆن هما جنێنا زِنایی کرت.