18 آکوب که چه پَدّاناَراما پِر ترّگا اَت، شِکێمئے شهرا کَنهانئے سرڈگارا په سلامتی سر بوت و شهرئے نزّیکّا اُردی کرت.
اِبرام آ مُلکا ترّ و تاب کنان تان مورِهئے مزنێن درچکئے جاگها، شِکێما شت. آ وهدا، اے مُلکا کَنهانی نندۆک اَتنت،
اِساکئے اُمر چِلّ سال اَت وهدے گۆن رِبِکّایا سوری کرت. رِبِکّا، بِتوێل اَرَماییئے جنکّ و لابان اَرَماییئے گهار اَت. بِتوێل پَدّاناَرامئے مردمے اَت.
زوتّ پَدّاناَراما برئو، وتی ماتئے پت بِتوێلئے لۆگا. همۆدا، گۆن وتی ماتئے برات لابانئے جنکّێا سور کن.
اے وهدا که لابان گۆن آکوبا دُچار کپت، آکوبا وتی گِدان گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا مِکّ کرتگاَت و لابان و سیادان هم همۆدا وتی گِدان مِکّ کرتنت.
آکوب که چه پَدّاناَراما آتک، هُدا پدا آییئے دێما زاهر بوت و آکوبی برکت دات.
اِسراییلا گۆن ایسُّپا گوَشت: ”تئو زانئے که تئیی برات رمگئے چارێنگا شِکێما شتگاَنت. وتا گیشّێن و آیانی کِرّا برئو.“ ایسُّپا گوَشت: ”شَرّ اِنت.“
آکوب و لیاهئے مردێنچُکّ همِش اَتنت که پَدّاناَرامئے مُلکا پێدا بوتگاَتنت. آکوب و لیاهئے جنکّ دینَه هم همۆدا پێدا بوتگاَت. آکوبئے اے بَچّ و جنکّ سَرجمیا سی و سئے اَتنت.
وهدے من چه پَدّانا پِر ترّگا اَتان و اِپراتئے رسگا اَنگت کَمّے راه پَشت کپتگاَت، راها، کَنهانئے مُلکا راهیلئے مَرکئے سۆک منی سرا کپت. من راهیل همۆدا اِپراتئے راها کبر کرت.“ اِپرات بئیتلَهِم اِنت.
هُدایا چه وتی پاکیا هبر کرت: ”شِکێما گۆن شادهی بهرَ کنان و سوکّۆتئے دَرَگا کِساسَ کنان.
یَهیا هم سالِمئے نزّیکّا، ائینونا، مردمان پاکشۆدی دئیگا اَت. اۆدا آپ باز اَت و مردم په پاکشۆدیا آتکنت.
آ، سامِرَها شهرێا رَست که نامی سوهار اَت و هما ڈگارئے نزّیکّا اَت که آکوبا وتی چُکّ ایسُّپارا داتگاَت.
آیانی جۆن چه اۆدا آرگ و شِکێمئے شهرا، هما کبرا کَلّ کنگ بوتنت که اِبراهێما چه هامۆرئے چُکّان په چیزّے زرّا بها گپتگاَت.