12 گڑا ایسّوا گوَشت: ”سَر بگرێن و برئوێن. من پێسرَ بان.“
منی اے ٹێکیا بزور که په تئو آرگ بوتگ. چێا که هُدا په من مهربان بوتگ و منا هر چیزّی داتگ.“ آکوبا مِنَّت کرت و ایسّوا مَنِّت.
بله آکوبا گوَشت: ”منی واجه! تئو زانئے چُکّ کَسان و نازُرک اَنت و پَس و گۆک هم زاتَگاَنت و شیری اَنت. اگن یکّ رۆچێا هم اِشان په ترُندی بَران بکنێن، سجّهێن دَلوَتَ مرنت.