26 گڑا مَردا گۆن آکوبا گوَشت: ”بِلّ نون منَ رئوان که بامگواه اِنت.“ بله آکوبا گوَشت: ”تانکه منا برکَتَ ندئیئے، ترا رئوگا نئیلان.“
وهدے بند مِڑَگا اَتنت، مردا دیست که آکوبا زێردست کرتَ نکنان، گڑا مَگونا مُشتے جتی و آکوبئے مَگون چه بُنا در شت.
گڑا مردا گوَشت: ”تئیی نام کئے اِنت؟“ آکوبا پَسّئو دات: ”آکوب.“
هُدا مئے سرا مهربان بات، مارا برکت بدئیات و وتی دێما په ما دْرپشان کنات، اۆشت...،
تئو منی دێما مان مَتَرّ. بِلّ منی هِژم اِشانَ سۆچیت و پُرَ کنت. من چه تئو دگه مزنێن کئومے اَڈَّ کنان.“
اِنّه، مارا اے سجّهێن چیزّانی تها چه هماییئے راها مزنێن کامیابیے رسیت که گۆن ما مِهری کرتگ.