هما پرێشتگ که منا چه هر تاوانا رَکّێنتگی، اے چُکّان برکت بدئیات. اے منی نامئے سرا و منی پت و پیرُکئے نامئے سرا بزان اِبراهێم و اِساکئے ناما زانَگ باتنت و زمینئے سرا سکّ باز باتنت.“
موسّایا وتی دست دریائے سرا شهار دات و چه بامگواها پێسر، هما وهدا که مِسری چه آپا تَچگا اَتنت، دریا وتی جاگها آتک. اے پئیما هُداوندا مِسری دریایا چَگل داتنت.
او براتان! په مئے هُداوند ایسّا مَسیها و په پاکێن روهئے مِهرا چه شما دَزبندیَ کنان که هُدائے درگاها په من دْوا بکنێت و گۆن وتی دْوایان منی جُهدان همراه ببێت.