هُداوند چه پَدانکا بُرزتر اۆشتاتگاَت. گوَشتی: ”من هُداوند آن، تئیی پت اِبراهێمئے هُدا و اِساکئے هُدا. اے زمینئے سرا که تئو انّون وپتگئے، من اِشیا ترا و تئیی نَسل و پَدرێچارا دئیان.
من بئیتاێلئے هُدا آن، هما جاگهئے هُدا آن که تئو اۆدا چێدَگێارا رۆگن پِر مُشت و گۆن من کئولے کرت. نون پاد آ، چه اے سرڈگارا در آ و وتی پێدائِشی مُلکا واتَرّ کن.‘
نون آکوبا دْوا کرت: ”او منی پت اِبراهێمئے هُدا! منی پت اِساکئے هُدا! او هما هُداوند که گۆن من گوَشتِت: ’مُلکا وتی سیادانی کِرّا واترّ کن که من ترا سبز و آبادَ کنان!‘
آکوبا ایسُّپ برکت دات و گوَشتی: ”هما هُدا که منی پت و پیرُک اِبراهێم و اِساکا آییئے راه زرتگ، هما هُدا که چه منی پێدائشا بگر تان مرۆچی منی نگهپان بوتگ،