26 لابانا گۆن آکوبا گوَشت: ”تئو چێا چۆ کرت؟ تئو منا رَد دات و منی جنکّ چۆ جنگی بندیگان بُرتنت.
پِرئونا اِبرام لۆٹاێنت و گوَشت: ”اے چِه کارے اَت که تئو گۆن من کرت؟ تئو چێا منا هال ندات که اے تئیی لۆگی اِنت؟
پمێشکا مرد وتی پت و ماتا یلهَ کنت و گۆن جَنا هئوارَ بیت، گڑا آ دوێن، یکّ جسم و جانَ بنت.
اَبیمَلِکا گوَشت: ”تئو چێا گۆن ما چُش کرت؟ اگن منی مردمے گۆن تئیی جَنا بوَپتێن، تئو گناهے مئے چَکّا دئور داتگاَت.“
سُهب که بوت، آکوبا دیست که وئے، اے وَه لیاه اِنت. گڑا گۆن لابانا گوَشتی: ”اے چۆنێن کارے که تئو گۆن من کرت؟ من په راهیلا تئیی هِزمت نکرت؟ تئو چێا منا رَد دات؟“
گڑا هُداوندێن هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے چِه کارے که تئو کرت؟“ جنێنا گوَشت: ”مارا منا رَد دات و من وارت.“
آ سجّهێن مال که هُدایا چه مئے پتا پَچ گپت، اَلّما مئیگ و مئے چُکّانیگ اِنت. گڑا هما پئیما بکن که هُدایا ترا گوَشتگ.‘“
اے وهدا که لابان گۆن آکوبا دُچار کپت، آکوبا وتی گِدان گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا مِکّ کرتگاَت و لابان و سیادان هم همۆدا وتی گِدان مِکّ کرتنت.
تئو چێا منا رَد دات و چێرکایی تتکئے؟ چێا منا هالِت ندات؟ من شمارا په شادهی گۆن سئوت و کَنجَری و چَنگئے سازان رهادگ کرتگاَت.
آکوب زهر گِپت و لابانی مَلامت کرت. گۆن لابانا گوَشتی: ”منی مئیار چے اِنت؟ من چِه گناه کرتگ که تئو زَهرا زَهر منی رندا کپتگئے؟
آ مردمانی سجّهێن مال و هستیاِش برتنت، جنێن و چُکِّش بندیگ کرتنت و لۆگانی سجّهێن چیزِّش آوار جتنت.
هُداوندا گوَشت: ”تئو چِه کارے کرت؟ تئیی براتئے هۆن چه زمینا گۆن من پریات کنگا اِنت.
پیلاتوسا گوَشت: ”زانا، من یَهودیے آن؟ تئیی وتی کئوم و مزنێن دینی پێشوایان ترا منی دستا داتگ. تئو چے کرتگ؟“