32 بِلّ مرۆچی تئیی سَرجمێن رمگانی نیاما گردان. سجّهێن ٹِکّ ٹِکّێن اِسپێتپَس و سیاهێن گوَرانڈ و سجّهێن ٹِکّ ٹِکّێن سیَهپَسان جِتا کنان. اے منی مُزَّ بنت.
لابانا جُست کرت: ”ترا چے بدئیان؟“ آکوبا پَسّئو تَرّێنت: ”منا هچّ مدئے، بله اگن اے یکّێن کارا په من بکنئے، گڑا من اَنگت تئیی رمگئے شپانکی و پاسپانیا کنان.
باندا رۆچ اگن همے مُزّا بچارئے که تئو منا داتگ، منی راستی و تچکی وت په من گواهیَ دنت. اگن تئو منی کِرّا اَنچێن سْیَهپَسے در گێتک که ٹِکّ ٹِکّ مبیت یا اَنچێن گوَرانڈے که رنگی سیاه مبیت، بزان آ دُزِّتگێن مالے.“
آ رۆچی لابانا سجّهێن ٹِکّ و ٹَگارێن پاچِن، سَرجمێن ٹِکّ ٹِکّێن بُز که اِسپێتێن نِشانِش پِر اَت و سجّهێن سیاهێن گوَرانڈ جتا کرت و وتی مردێنچُکّانی دستا دات و
یکّ رندے، رمگئے وَهْرئے مۆسما من وابے دیست که من وتی سر چست کرت و دیست که هما پاچِن که رمگئے بُزانَ راێننت، ٹِکّ و ٹَگارێن اَنت.
وهدے لابانا گوَشت: ’ٹِکّ ٹِکّێن پَس تئیی مُزَّ بنت،‘ سجّهێن رمگانی زَنک و بر ٹِکّ ٹِکّێنَ بوتنت. وهدے آییا گوَشت: ’ٹَگار ٹَگارێن پَس تئیی مُزَّ بنت،‘ سجّهێن رمگانی زَنک و بر ٹَگار ٹَگارێنَ بوتنت.