5 بله هُدا زانت، هما رۆچا که شما آ درچکئے بَرا ورێت، شمئے چمّ پچَ بنت، شما هُدائے پئیما بێت و نێک و بدا زانێت.“
بله نێکی و بدیئے زانَگئے درچکئے بَرا مئوَر. هما رۆچا که تئو وارت، اَلّما مِرئے.
هُداوندێن هُدایا چه هاکا هر وڑێن درچک رۆدێنت که گِندَگا زێبا و برِش ورگا وشّ اَتنت. زِندئے درچک و نێکی و بدیئے زانَگئے درچک باگئے نیاما اَتنت.
آییا پسّئو دات: ”من باگا تئیی پادبرَمش اِشکت و منا تُرسِت چێا که جاندر اَتان، پمێشکا من وتا چێر دات.“
هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”نون اِنسان مئے پئیمێنے جۆڑ بوتگ و نێک و بدا زانت، چۆ مبیت که وتی دستا شهار بدنت و زِندئے درچکئے بَرا بزوریت و بوارت و تان اَبد زندگ ببیت.“
نون دوێنانی چمّ پَچ بوتنت و زانتِش که ما جاندر اێن. چه اِنجیرئے تاکان په وت پۆشاکِش دۆتک.
گوَشنت: ”ما گۆن وتی زبانا کامیاب و سۆبێنَ بێن، مئے دپ و لُنٹ هم گۆن ما اَنت، مئے واجه و مستر کئے اِنت؟“
مُپت و وَتسرا وتی هُداوندێن هُدائے ناما مگِر. هرکَس که مُپت و وتسرا هُداوندئے ناما گیپت، گُنهکارَ بیت.
بله پِرئونا گوَشت: ”یَهوِه کئے اِنت که من آییئے گپّا گۆش بداران و بنی اِسراییلا رئوگا بِلّان؟ من یَهوِها نزانان و بنی اِسراییلا رئوگا نئیلان.“
بادشاها گوَشت: ”اے هما مزنێن بابِل نهاِنت که من گۆن وتی زبردستێن زۆرا اَڈّ کرت که منی پُرمڑاهێن شان و شئوکتا زاهر بکنت و منی شاهی کَلات ببیت؟“
او بادشاه! تئیی سجّهێن سروزیر، هاکم، والی، سَلاهکار و سرداران وتمانوتا شئور کرتگ که تئو یکّ شاهی هُکمے بدئیئے که هرکَس تان آیۆکێن سی رۆچا ترا ابێد، دگه هُدا یا دگه مردمێئے کِرّا دْوا بلۆٹیت، شێرانی گارا دئور دئیگَ بیت.
بله اگن تئیی چمّ ناجۆڑ اِنت، گڑا تئیی سجّهێن جِسم و جان تهارَ بیت. نون اگن تئیی جِسم و جانئے رُژن وت تهاریے ببیت، گڑا آ تهاری چۆنێن مزنێن تهاریے بیت.
ترا پمێشکا آیانی کِرّا راهَ دئیان، تان چمّانِش پَچ بکنئے. آ چه تهاریا رُژناییئے نێمگا بیاینت و چه شئیتانئے پُرزۆرێن دستا دێم په هُدائے راها بترّنت، تان گناهِش پهِلّ کنگ ببنت و گۆن هما مردمان شریکدار ببنت که چه منی سرئے باوَرمندیا پاک و پَلگار بوتگاَنت.‘
آ هُدائے هلاپا اۆشتیت و وتا چه هما سجّهێن چیزّان بالاتِرَ کنت که هُدائے نامِش پِر اِنت یا پَرستش کنگَ بنت. گُڈسرا وت هُدائے پرستشگاها نندیت و جارَ جنت که هُدا من آن.
اے نشانیانی سئوَبا که اِشیا رسترئے دێما پێش دارگئے اجازت دئیگ بوت، اِشیا زمینئے سرا نِشتگێن مردم رَدَ داتنت. هُکمی داتنت که ”هما رسترئے شرپا بُتے جۆڑ کنێت که زهمے لگّتگی، ٹَپّیگ بوتگ بله اَنگت زندگ منتگ.“
آیان همے اژدیا پرستش کرت چێا که رسترارا اِهتیاری داتگاَت و رسترِش پرستش کرت و گوَشتِش: ”کئے رسترئے ڈئولا اِنت؟ کئے گۆن اِشیا جنگ کرتَ کنت؟“