4 مارا گوَشت: ”شما پَکّا نمِرێت.
گڑا هُداوندێن هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے چِه کارے که تئو کرت؟“ جنێنا گوَشت: ”مارا منا رَد دات و من وارت.“
بله هُدایا گوَشتگ که هما درچکئے برا مئورێت که باگئے نیاما اِنت. آییا دست هم پِر مکنێت. اگن نه، مِرێت.“
وتی دلا گوَشیت: ”هُدایا شَمُشتگ دێمی پۆشێنتگ و هچبرَ نگندیت.“
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.
اے آدم نه‌اَت که رد دئیگ بوت، آییئے جنێن اَت که رد دئیگ بوت و ناپرمان بوت.
