Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




پێدایش 3:15 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

15 من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“

Вижте главата копие




پێدایش 3:15
48 Кръстосани препратки  

دان رهسرا مارے بیت، کِشکئے کَشا سْیَه‌مارے، اَسپانی سْرُمبان ڈنگَ جنت که سوار پُشتکا بکپیت.


هُداوندا گۆن داوودا سئوگندے وارت، کئولے کرتی و چه وتی زبانا نبجّیت، که: ”من چه تئیی اۆبادگان یکّے تئیی بادشاهی تهتا نادێنان.


رَندا، شست و دو هپتگا پد، هما ’رۆگن پِر مُشتگێن‘ کُشگَ بیت و آییئے کِرّا هچّ پَشتَ نکپیت. آیۆکێن هُکمرانئے مردم شهر و مزنێن پرستشگاها تباهَ کننت، بله آییئے جِندئے تباهی چۆ هارێا کئیت. جنْگ تان گُڈسرا برجاهَ مانیت و تباهیانی شئور بُرّگ بوتگ.


نِشتگێن جنێن‌چُکّێئے لاپ پُرَّ بیت و مردێن‌چُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما اِمانوییل پِرَ بندنت، که اِشیئے مانا ”هُدا گۆن ما“ اِنت.


بله تان آ وهدا که چُکّ پێدا نبوتگ‌اَت، گۆن آییا وپت و وابی نکرت و چُکّئے نامی ایسّا پِر بست.


او سْیَه‌مارزادگان! شما که وت سِلّ و رَدکار اێت، چۆن شَرّێن هبر کرتَ کنێت؟ چێا که هرچے مردمئے دلا ببیت، هما چه آییئے دپا درَ کئیت.


ڈگار دنیا اِنت، شَرّێن تُهم آسمانی بادشاهیئے چُکّ اَنت، زَهریچکئے تُهم شئیتانئے چُکّ اَنت،


او ماران، او سْیَه‌مارزادگان! شما چۆن چه دۆزهئے سِزایا رَکّتَ کنێت؟


وهدے یَهیایا دیست که پَریسی و سَدوکی رُمبئے بازێن مردم پاکشۆدی گِرَگا آییئے کِرّا آیگا اَنت، گۆن آیان گوَشتی: ”او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!


ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچّ پرواهَ نبیت. گۆن باوَرمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.“


تئو، او منی چُکّ! بُرزێن اَرشئے هُدائے نبی زانگَ بئے، چێا که تئو چه هُداوندئے آیگا پێسر، آییئے راه و کِشکا تچک و تئیارَ کنئے.


من شمارا هما واک و اِهتیار داتگ که مار و زومّ و دژمنئے سجّهێن واک و کدرتا لگتمال بکنێت. هچّ چیزّ شمارا تاوان داتَ نکنت و نُکسانَ نرسێنیت.


من هر رۆچ مزنێن پرستشگاها گۆن شما هۆر و یکجاه بوتگان، اۆدا شما منا دست نجتگ. بله هئو! نون وهد شمئیگ اِنت و تهارۆکی هاکم اِنت.“


رَندا ایسّایا وتی بارئوا، موسّا و سجّهێن نبیانی پاکێن کتابانی تها، هرچے که نبیسگ بوتگ‌اَت، آ سرپد کرتنت.


شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.


”او شئیتانئے چُکّ! تئو که چه مَکر و مَندرا سررێچ ائے و هر راستیئے دژمن ائے، تئو هچبر هُداوندئے راستێن راهئے چپّ و چۆٹ کنگئے کارا یلهَ نکنئے؟


سُهل و اێمنیئے هُدا، همے زوتّان شئیتانا شمئے پادانی چێرا هورتَ کنت. مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے رهمت شمئے همراه بات.


گُٹّ و گلواِش پْراهێن کَبرے، زبانا په مکر و پرێبا کارَ بندنت، گَرّمارئے زَهرِش لُنٹانی چێرا اِنت و


بله وهد که آتک، هُدایا وتی چُکّ دێم دات. چُکّ اِنسانے بوت و چه پێدائِشا شَریَتئے رهبندانی چێرا اَت،


هُدائے چُکّ و شئیتانئے چُکّ، همے پئیما زانگ و پَجّاه آرگَ بنت، آ کَس که راستیئے راها نرئوت، هُدائے چُکّ نه‌اِنت و اَنچُش آ کَس هم که گۆن وتی براتا مِهرَ نکنت.


آ که گناهَ کنت شئیتانئے چُکّ اِنت پرچا که شئیتان چه بُنگێجا گناه کنان اِنت. هُدائے چُکّ پمێشکا پَدَّر بوت که شئیتانئے کاران بپرۆشیت و زئوال بکنت.


اَبێد چه آ کَسا که باوَرَ کنت ایسّا هُدائے چُکّ اِنت، دگه کئے دنیایا اێردست کرتَ کنت؟


اژدیا جنێنئے سرا سکّ زهر گپت و گۆن آییئے اے دگه چُکّان په جنْگا در کپت، گۆن هما چُکّان که هُدائے هُکمانی منّۆک اَنت و په ایسّایا وتی شاهدیئے سرا مُهر اۆشتاتگ‌اَنت.


آییا اجازت دئیگ بوت که هُدائے پَلگارتگێن مردمانی هلاپا جنْگ و جدل چست بکنت و آیان پرۆش بدنت. آییا هر کَبیله، کئوم، زبان و راجئے سرا اِهتیار دئیگ بوت.


چه آیۆکێن آزاران متُرس. بچار، شئیتان چه شما لهتێنا په شمئے چکّاسگا زندانا کنت و تئو تان ده رۆچا آزار دئیگَ بئے. تان مرکئے ساهتا وپادار بئے و من ترا زِندئے تاجا دئیان.


پدا اِشانی رَد دئیۆک، اِبلیس، آس و گۆکُرتئے گوَرما دئور دئیگ بوت، همۆدا که رستر و درۆگێن پئیگمبر اَنت. اِشان، شپ و رۆچ، اَبد تان اَبد اَزابَ رسیت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами