3 وهدے سجّهێن رَمگ اۆدا مچَّ بوتنت، شپانکان آ سِنگ چه چاتئے دپا کنزێنت، پَس آپَ داتنت و سِنگ پدا هما جاگها، چاتئے دپا اێرَ کرت.
اۆدا دیستی تَه دشتا چاتے و سئے رمگ چاتئے نزّیکّا وپتگ، چێا که مردمان اے رمگ چه همے چاتا آپَ داتنت. بلاهێن سِنگے چاتئے دپا اَت.
آکوبا گۆن آیان گوَشت: ”براتان! شما کُجیگ اێت؟“ پَسّئواِش دات: ”هارانئے مردم اێن.“
پسّئواِش دات: ”تانکه سجّهێن رَمگ مُچّ مبنت و سِنگ چه چاتئے دپا کنزێنَگ مبیت، ما پَسان آپ داتَ نکنێن. رندا آپِشَ دئیێن.“
بله لهتێن شپانک آتک و جنکِّش گلّێنتنت. موسّا جنکّانی کُمَکّا پاد آتک و آیانی رمگی آپ دات.