13 لابانا اَنچۆ که وتی گهارزاتک آکوبئے هال اِشکت، تچانا آتک، آکوبی گوَراَمباز کرت، چُکّت و وتی لۆگا برتی. آکوبا سجّهێن گپّ گۆن لابانا جتنت و
رِبِکّایا براتے هستاَت که نامی لابان اَت. لابان تچان بوت و چَمّگئے کِرّا، هِزمتکارئے نێمگا شت.
گوَشتی: ”او هُداوندئے برکت داتگێن! بیا، ڈَنّا چێا اۆشتاتگئے؟ من لۆگ تئیار کرتگ و په اُشتران هم جاگهُن گیشّێنتگ.“
گڑا مرد لۆگا شت. اُشترانی بارِش اێر گێتکنت و اُشترِش کاه و کدیم کرتنت. په مردئے جند و همراهان آپِش آورت که وتی پادان بشۆدنت.
بله ایسّو په وتی براتئے گِندُکا تچان بوت. آکوبی گوَراَمباز کرت، دَستی آییئے گردنا دئور داتنت و چُکّتی. دوێنان گرێت.
ایسُّپا وتی سجّهێن برات اَمباز کرت و چُکِّتنت و گرێتی. نون آییئے برات گۆن آییا هبرا لگّتنت.
موسّا په وتی ناکۆئے پێشوازیا در آتک، په اَدب سَری جَهل کرت و ناکۆیی چُکِّت. یکدومیئے هالپُرسیاِش کرت و گِدانا پُتِرتنت.
هُداوندا گۆن هارونا گوَشت: ”موسّائے چارگا گیابانا برئو.“ هارون شت و هُدائے کۆها گۆن موسّایا دُچار کپت و موسّایی چُکّت.
تئو منا نچُکّت، بله اے جنێن چه منی رَسگا تان اے وهدی، یکپئیما منی پادان چُکّگا اِنت.
سجّهێنان پولُس گُلاێش کرت، چُکِّت و باز گرێتِش.
گۆن پاکێن چُکّگان، یکدومیا دْرۆت و درهبات بگوَشێت. مَسیهئے سجّهێن کلیسا په شما سلام دێمَ دئینت.