5 گڑا اِساکا آکوب راه دات و آکوب پَدّاناَراما بِتوێل اَرَماییئے چُکّ لابانئے کِرّا شت. لابان، ایسّو و آکوبئے مات رِبِکّائے برات اَت.
چه بِتوێلا رِبِکّا پێدا بوت. اِبراهێمئے برات ناهۆرئے اے هشتێن چُکّ چه مِلکَها پێدا بوتنت.
نون هِزمتکار و همراهان ورگ و چرگ وارت و شپا همۆدا جَلّتنت. سُهبا که پاد آتکنت، مَردا گوَشت: ”منا دێم په منی واجها رهادگ کنێت.“
اِساکئے اُمر چِلّ سال اَت وهدے گۆن رِبِکّایا سوری کرت. رِبِکّا، بِتوێل اَرَماییئے جنکّ و لابان اَرَماییئے گهار اَت. بِتوێل پَدّاناَرامئے مردمے اَت.
منی چُکّ! نون منی هبرا بگر. زوتّ چه اِدا بتَچ و هارانا، منی برات لابانئے کِرّا برئو.
زوتّ پَدّاناَراما برئو، وتی ماتئے پت بِتوێلئے لۆگا. همۆدا، گۆن وتی ماتئے برات لابانئے جنکّێا سور کن.
آکوب راه گِپت، شت و شت تانکه رۆدراتکی مردمانی مُلکا سر بوت.
راهیلی هال دات که من تئیی پتئے سیاد آن و رِبِکّائے چُکّ آن. راهیل تچانا شت و وتی پتی هال دات.
هُدا شپا لابان اَرَماییئے وابا آتک و گوَشتی: ”هَبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هَراب.“
آکوب وتی پت اِساکئے کرّا مَمرِها، کِریَهاَربهئے شهرا بزان هِبرونا آتک، همۆدا که اِبراهێم و اِساکا دَرامدانی پئیما زِند گوازێنتگاَت.