22 اے سِنگ که من په چێدَگ مِکّ کرتگ، هُدائے لۆگَ بیت. هرچے که تئوِ هُدا منا دئیئے، آییئے دَهیَکّا اَلّما ترا دئیان.“
چه اۆدا آ، دێم په کۆهستگا، بئیتاێلئے رۆدراتکی نێمگا شت و وتی گِدانی اَنچێن جاگهے مِکّ کرت که بئیتاێلئے شهر آییئے رۆنِندی نێمگا و اَیائے شهر، رۆدراتکی نێمگا اَت. اۆدا په هُداوندا کُربانجاهے اَڈّی کرت و هُداوندئے نامی تئوار کرت.
بُرزێن اَرشئے هُدایا ستا و سنا بات که دژمنی تئیی دستا داتنت.“ گڑا اِبراما، آییارا چه هر چیزّا دَهیَکّ دات.
اِبراهێما بێرشێبَها گزّئے درچکے کِشت و اۆدا هُداوند، اَبدمانێن هُدائے نامی تئوار کرت.
تُرسِت و گوَشتی: ”اے جاگه دلا آپَ کنت. اے اَلّما هُدائے جندئے لۆگ اِنت، اَرشئے دروازگ اِنت.“
اۆدا کُربانجاهے اَڈّی کرت و آییئے نامی اێلاێلوهیاِسراییل کرت.
هُدایا گۆن آکوبا گوَشت: ”پاد آ، بئیتاێلا برئو و همۆدا بنند. اۆدا په من کُربانجاهے اَڈّ کن، په هما هُدایا که وهدے تئو چه وتی برات ایسّوا تچگا اَتئے، تئیی دێما زاهر بوت.“
آکوبا همۆدا کُربانجاهے اَڈّ کرت و آ جاگهئے نامی اێلبئیتاێل کرت، چێا که وهدے آ چه وتی براتا تچگا اَت، هُدایا همِدا آییئے دێما وتا زاهر کرت.
وهدے رۆن و مۆشئے مۆسمَ کئیت، ڈگارئے بَر و سَمرئے پَنچِکا پِرئونا بدئیێت. چار بهر وتی کرّا بدارێت که شمارا په کِشَگا تُهم و په وتی جند و وتی لۆگئے مردم و چُکّان وراک ببیت.“
گڑا ایسُّپا په مِسرئے مُلکا اے کانون جۆڑ کرت که تان رۆچِ مرۆچیگا هستاِنت که ڈگارانی بَر و سَمرئے پَنچِک پِرئونئیگ اِنت. ِپِرئون اێوکا دینی پێشوایانی زمینانی واهُند نبوت و بَسّ.