11 یکّ جاگهێا که رست، شپا همۆدا داشتی، چێا که رۆچ اێر شتگاَت. هما جاگها سِنگے زرت و سرئے چێرایی کرت و تچک بوت.
وهدے رۆچ اێر نِندَگا اَت، اِبرام گرانێن وابێا گِپت و بَزێن و تُرسناکێن تهاریێا آییئے سرا مان شانت.
دومی سُهبا ماهلّه آکوب پاد آتک، وتی سرئے چێرئے سِنگی زُرت و چێدَگے اَڈّی کرت و رۆگنی پِر رێتک.
آ جاگهئے نامی بئیتاێل کرت. چۆناها آ شهرئے نام پێسرا لوز اَت.
گۆن وتی سیادان گوَشتی: ”سِنگ مُچّ کنێت.“ آیان سِنگ زُرت و کۆت کرتنت و همِشیئے کِرّا ورگِش وارت.
ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“