تێرایا وتی چُکّ اِبرام و نُماسگ لوت، که هارانئے چُکّ اَت و وتی نِشار، بزان اِبرامئے جَن سارایی زُرتنت و چه کَلدانیانی شهر اورا در آتک. اے سجّهێن دێم په کَنهانئے سرڈگارا راه گپتنت، بله وهدے هارانئے شهرا رستنت، همۆدا نِشتنت.
اِبراما وتی لۆگی سارایی و برازاتک لوت همراه کرتنت و دێم په کَنهانا راه گپت. هما سجّهێن مال که آیان مُچّ کرتگاَتنت و هما مردم که هارانا آیانی دستا کپتگاَتنت، آییا گۆن وت بُرتنت گۆن. کَنهانئے سرڈگارا آتک و رستنت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اے جاگها یله کن، تئو و اے مهلوک که تئو چه مِسرا در کرتگ و آورتگ. دێم په هما مُلکا برئو که من گۆن اِبراهێم و اِساک و آکوبا سئوگند وارتگ که تئیی نَسل و پَدرێچارا دئیانی.