36 ایسّوا گوَشت: ”پمێشکا نامی آکوب اِنت. اے دومی رند اِنت که منا رێپێنیت. پێسرا منی پێدائِشی هَکّی وارت و نون منی برکتی بُرت.“ پدا جُستی کرت: ”تئو په من هچّ برکت پَشت نگێتکگ؟“
رندا آییئے برات پێدا بوت و پێدا بئیگئے وهدا ایسّوئے پادئے پونزی داشتگاَت. اے چُکّئے نامِش آکوب کرت. وهدے رِبِکّایا اے جاڑ آورتنت، اِساکا شست سال اَت.
مَردا گوَشت: ”چه اِد و رند تئو آکوب گوَشگَ نبئے، تئیی نام اِسراییلَ بیت، چێا که تئو گۆن هُدایا و گۆن مردمان مِڑِتگئے و سردَست بوتگئے.“
وهدے ایسّایا نَتْناییل دیست که آ دێم په من پێداک اِنت، گوَشتی: ”اے تچکێن بنی اِسراییلیے و اِشیئے دلا هچّ پئیمێن رِپک و هنر مان نێست.“