33 نون اِساکا بَلاهێن لَرزَگے جانا کپت و گوَشتی: ”گڑا آ کئے اَت که شکارے جت و په من آورتی و من تئیی آیگا دمانے پێسر وارت و آییارا برکت دات؟ و اَلّم آییا برکتَ رسیت.“
هُداوندا گوَشت: ”دو راج تئیی لاپا اِنت. دو کئوم چه تئیی لاپئے تها سِدیت. یکّ راجے چه دومیا زۆرمندترَ بیت و مسترێن، کَسترێنئے هِزمتا کنت.“
بله اِساکا گوَشت: ”تئیی برات په مَکر و پرێب آتک و تئیی برکتی بُرت.“
اِساکا آکوب لۆٹاێنت و برکت دات. هُکمی دات و گوَشتی: ”کَنهانی جنکّے سانگ مکن.
بیمّ و دِهشتا منا چێر ترّێنتگ.
دُزَّ کئیت که دُزّی بکنت، بکُشیت و تباه بکنت. من آتکگان که مردمان زِندے برسیت، اَلکاپ و شائِگانێن زندے.
چێا که هُدا وتی ٹێکیا پَچَ نگیپت و وتی گْوانکا پِرَ نترّێنیت.