28 هُدا ترا چه آسمانئے نۆد و زمینئے سێری و هَزگاریا بێهساب دان و تازگێن شراب بدئیات.
اِساکا گوَشت: ”من آییارا تئیی واجه کرتگ و آییئے سجّهێن سیاد آییئے هِزمتکار کرتگاَنت. من آییارا گۆن دان و تازگێن شرابا رِزک و رۆزیگ بَکشاتگ. نون په تئو چے کرتَ کنان، منی چُکّ؟“
آییئے پت اِساکا گوَشت: ”تئیی هَنکێن چه زمینئے سێری و هَزگاریا بێبَهرَ بیت و چه بُرزێن آسمانئے نۆدان هم.
وتی پتا بزورێت و لَڈّ و لۆگ منی کرّا بیاێت. من مِسرئے شَرترێن زمینا شمارا دئیان و شما زمینئے شَرتِرێن بَر و سَمرانَ ورێت.‘
آشِرئے نگن چرپَ بیت، مهلوکا شاهی وراکَ دنت.
تئیی پتئے هُدائے برکتا، که ترا مدتَ کنت، پُرواکێن هُدائے برکتا، که ترا برکتَ دنت. گۆن آسمانئے برکتان، چه بُرزا، گۆن جُهلانکیئے برکتان، چه جَهلا و گۆن چُکدان و گْوَرانی برکتان ترا برکتَ دنت.
شراب که مردمئے دلا شات بکنت و رۆگن که آیانی دێما رُژنا بکنت و نان که انسانئے دلا زۆرمند بکنت.
چۆ که هِرمۆنئے نۆدان که سَهیونئے کۆهانی سرا شَنزنت. چێا که اۆدا هُداوندا وتی برکتئے پرمان داتگ، زِند، تان اَبد.
آ چه تئیی بارگاهئے سررێچێن نیامتان سێرَ بنت و چه وتی لزّتانی کئورا آیان سێراپَ کنئے.
اگن درچکئے لهتێن ٹال پرۆشگ و سندگ بوتگ و تئو که جَنگلی زئیتونئے ٹالے ائے، آ دگه ٹالانی نیاما گۆن درچکا پئیوَند جنَگ بوتگئے و نون زئیتونئے ریشّگئے پُرزۆرێن شیرگا شریکدار ائے،