27 آکوب آییئے نزّیکّا شت و چُکِّتی. اِساکا که آییئے گُدانی بۆ لگّت، آکوبی برکت دات و گوَشتی: ”بچار، منی چُکّئے بۆ چۆ هما گیابانئے وشبۆا اِنت که هُداوندا برکت داتگ.
اِساکا آ ڈگارئے سرا کِشت و کِشار کرت و آ سالا ڈگارا سَد سَری بَر و سَمر دات، چێا که هُداوندا اِساک برکت دات.
رِبِکّایا وتی مسترێن چُکّ ایسّوئے هما شَرّێن گُد که لۆگا آییئے کِرّا اێر اَتنت، زرت و وتی کَسترێن چُکّ آکوبئے گوَرا داتنت.
نون پتا گوَشت: ”منی چُکّ! اِدا بیا و منا بچُکّ.“
آییئے پت اِساکا گوَشت: ”تئیی هَنکێن چه زمینئے سێری و هَزگاریا بێبَهرَ بیت و چه بُرزێن آسمانئے نۆدان هم.
اِسراییلئے چمّ چه پیریا نزۆر اَتنت و شَرّ مئیمیَ نکرت. پمێشکا ایسُّپا وتی چُکّ آییئے نزّیکّا برتنت و آکوبا، اِپراێم و مَنَسی چُکّت و گلاێش کرتنت.
آکوبا ایسُّپ برکت دات و گوَشتی: ”هما هُدا که منی پت و پیرُک اِبراهێم و اِساکا آییئے راه زرتگ، هما هُدا که چه منی پێدائشا بگر تان مرۆچی منی نگهپان بوتگ،
تئو زمینئے پَلان آپَ دئیئے و ڈگارا همدستَ کنئے، گۆن گوارگا نرمیَ کنئے و رُست و ردۆما برکتَ دئیئے.