26 نون پتا گوَشت: ”منی چُکّ! اِدا بیا و منا بچُکّ.“
گڑا گوَشتی: ”منی چُکّ! چه وتی شکارا کَمُّک بیار که بوَران و رندا ترا برکت بدئیان.“ آکوبا ورگ آورتنت و آییا وارت. شرابی هم آورت و اِساکا وارت.
آکوب آییئے نزّیکّا شت و چُکِّتی. اِساکا که آییئے گُدانی بۆ لگّت، آکوبی برکت دات و گوَشتی: ”بچار، منی چُکّئے بۆ چۆ هما گیابانئے وشبۆا اِنت که هُداوندا برکت داتگ.
آکوبا راهیل چُکّت و گۆن بُرزێن تئوارێا گرێوگی بِندات کرت.
گڑا یَهودا تچکاتچک ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او استاد! سلام و دْرۆت!“ رندا ایسّایی چُکِّت.