22 آکوب وتی پت اِساکئے نزّیکّا شت، پتا دست پِر کرت و گوَشت: ”تئوار آکوبئیگ اِنت، بله دست ایسّوئیگ اَنت.“
اگن منی پت منا دست پِر بکنت، گڑا؟ من آییئے چمّان پرێبکارے بان و برکتئے بدلا نالَتے وتی سرا کاران.“
گڑا اِساکا گۆن آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ! نزّیکتر بیا که من ترا دست پِر کرت بکنان و بزانان که په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے یا نه.“
اِساکا آکوب پَجّاه نئیاورت، چێا که نون آکوبئے دستان ایسّوئے دستانی پئیما باز پُٹ پِر اَت. گڑا اِساک آکوبئے برکت دئیگا لگّت.