21 گڑا اِساکا گۆن آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ! نزّیکتر بیا که من ترا دست پِر کرت بکنان و بزانان که په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے یا نه.“
اگن منی پت منا دست پِر بکنت، گڑا؟ من آییئے چمّان پرێبکارے بان و برکتئے بدلا نالَتے وتی سرا کاران.“
آکوب وتی پت اِساکئے نزّیکّا شت، پتا دست پِر کرت و گوَشت: ”تئوار آکوبئیگ اِنت، بله دست ایسّوئیگ اَنت.“
بله په من وشّی همِش اِنت که هُدائے نزّیکا ببان، هُداوندُن وتی پناهگاه کرتگ، تان تئیی سجّهێن کاران جار بجنان، او هُداوند!
گۆن هُدایا نزّیکّ ببێت، هُدا هم گۆن شما نزّیکَّ بیت. او گُنهکاران! وتی دستان پاک کنێت. او دودلان! وتی دلا ساپ کنێت،