14 گڑا آکوب شت، شِنکّی گپت و وتی ماتئے کِرّا آورتنت و ماتا وشتامێن ورگے هما پئیما اَڈّ کرت که آکوبئے پتا وشَّ بوت.
اِساکا ایسّو دۆستتر اَت که شکارئے گۆشتانی تامی وشَّ بوت. رِبِکّایا آکوب دۆستتر اَت.
ماتا گوَشت: ”منی چُکّ! تئیی بدَلا نالَت منی چَکّا کپات. بَسّ منی هبرا گۆش دار، برئو و شِنکّان بیار.“
رِبِکّایا وتی مسترێن چُکّ ایسّوئے هما شَرّێن گُد که لۆگا آییئے کِرّا اێر اَتنت، زرت و وتی کَسترێن چُکّ آکوبئے گوَرا داتنت.
نون اَڈّ کرتگێن وشتامێن ورگ و نگنی وتی چُکّ آکوبئے دستا داتنت.
آییا هم وشتامێن ورگے اَڈّ کرت و په وتی پتا آورت. گوَشتی: ”منی پت! پاد آ، بنند و چه منی شکارا چیزّے بوَر که منا برکت دات بکنئے.“
وشتامێن ورگے په من تئیار کن و بیار که بوَران و چه مرکا پێسر ترا برکت بدئیان، اَنچێن ورگے که منا دۆستَ بیت.“
’په من شکارے بکن و بیار و وشتامێن ورگے اَڈّ کن که بوَران و چه مَرکا پێسر هُداوندئے بارگاها ترا برکت بدئیان.‘
برئو و چه رمگا په من دو شَرّێن شِنکّ بیار که من په تئیی پتا وشتامێن ورگے اَڈّ کرت بکنان، هما پئیما که آییا دۆستَ بیت.
منی دلا مئیل که دێم په بدکاریا برئوت و من بدکارانی همراهیا سِلّێن کاران گۆن ببان، منا آیانی وشتامێن چیزّانی ورگا مئیل.
هُژّار بێت، چُش مبیت که شمئے دل په نِشه و ملاران برئوت و زِندئے پِگر و اندۆه شمئے دلا گرانبار بکنت و آ رۆچ اَناگت شمئے گُٹّا لۆپ ببیت.