20 اِساکئے اُمر چِلّ سال اَت وهدے گۆن رِبِکّایا سوری کرت. رِبِکّا، بِتوێل اَرَماییئے جنکّ و لابان اَرَماییئے گهار اَت. بِتوێل پَدّاناَرامئے مردمے اَت.
چه بِتوێلا رِبِکّا پێدا بوت. اِبراهێمئے برات ناهۆرئے اے هشتێن چُکّ چه مِلکَها پێدا بوتنت.
آییا اَنگت دْوا هلاس نکرتگاَت که رِبِکّایا وتی کونزگ کۆپَگا اَت و آتک. رِبِکّا بِتوێلئے جنکّ اَت. بِتوێل مِلکَهئے مَردێنچُکّ اَت و مِلکَه، اِبراهێمئے برات ناهۆرئے جَن اَت.
رِبِکّایا براتے هستاَت که نامی لابان اَت. لابان تچان بوت و چَمّگئے کِرّا، هِزمتکارئے نێمگا شت.
اِساکا رِبِکّا زرت و وتی ماتئے، بزان سارَهئے گِدانا آورت و گۆن رِبِکّایا سوری کرت. آ، اِساکئے لۆگی بوت و اِساکا سکّ دۆست اَت. اِساک که وتی ماتئے مرکا گَمیگ اَت، نون آرام گِپت.
رندا آییئے برات پێدا بوت و پێدا بئیگئے وهدا ایسّوئے پادئے پونزی داشتگاَت. اے چُکّئے نامِش آکوب کرت. وهدے رِبِکّایا اے جاڑ آورتنت، اِساکا شست سال اَت.
منی چُکّ! نون منی هبرا بگر. زوتّ چه اِدا بتَچ و هارانا، منی برات لابانئے کِرّا برئو.
زوتّ پَدّاناَراما برئو، وتی ماتئے پت بِتوێلئے لۆگا. همۆدا، گۆن وتی ماتئے برات لابانئے جنکّێا سور کن.
آکوبا پت و ماتئے هبر گپتگ و پَدّاناَراما شتگ.
پَدّاناَراما وتی کَٹّتگێن سجّهێن مال و هستیای زُرت و وتی سجّهێن رمگی سَر دئیان کرت و دێم په کَنهانئے مُلکا وتی پت اِساکئے نێمگا راه گِپت.
آکوبا لابان اَرَمایی رَد دات، هالی ندات و چه لابانئے کِرّا تَتک.
هُدا شپا لابان اَرَماییئے وابا آتک و گوَشتی: ”هَبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هَراب.“
آکوب که چه پَدّاناَراما پِر ترّگا اَت، شِکێمئے شهرا کَنهانئے سرڈگارا په سلامتی سر بوت و شهرئے نزّیکّا اُردی کرت.
زِلپَه که لیاهئے مۆلِد اَت، چه آییا جاد و آشِر. آکوبئے هما مردێنچُکّ که پَدّاناَراما پێدا بوتنت، همِش اَتنت.
آکوب که چه پَدّاناَراما آتک، هُدا پدا آییئے دێما زاهر بوت و آکوبی برکت دات.
آکوب و لیاهئے مردێنچُکّ همِش اَتنت که پَدّاناَرامئے مُلکا پێدا بوتگاَتنت. آکوب و لیاهئے جنکّ دینَه هم همۆدا پێدا بوتگاَت. آکوبئے اے بَچّ و جنکّ سَرجمیا سی و سئے اَتنت.
همے پئیما، اِلیشا نبیئے زمانگا، اِسراییلا بازێنے سْیَهگَرّئے نادْراهیا گپتگاَت، بله یکّے هم دْراه نبوت. تهنا نۆمان نامێن مردے رَکّت که آ سوریَهئے مُلکا نندۆک اَت.“