59 گڑا آیان وتی گهار رِبِکّا، رِبِکّائے شیرماتێن مۆلِد، اِبراهێمئے هِزمتکار و آییئے همراه راه داتنت.
لابان و بِتوێلا پَسّئو دات: ”اے کار چه هُداوندئے نێمگا بوتگ. مارا اِشیئے بارئوا نه ’هئو‘ کنگئے اهتیارے هست و نه ’اِنّه‘ کنگئے.
گڑا هِزمتکارا نُگره و تِلاهئے سَهت و زێور و لهتێن گُد آورت و رِبِکّایارا دات. رِبِکّائے برات و ماتی هم گرانکیمّتێن ٹێکی داتنت.
نون هِزمتکار و همراهان ورگ و چرگ وارت و شپا همۆدا جَلّتنت. سُهبا که پاد آتکنت، مَردا گوَشت: ”منا دێم په منی واجها رهادگ کنێت.“
گڑا رِبِکّااِش تئوار کرت و جُستِش گِپت: ”تئو گۆن اے مردا رئوئے گۆن؟“ آییا پَسّئو دات: ”هئو، رئوان گۆن.“
آیان رِبِکّا برکت دات و گوَشتِش: ”مئے گهار! تئو هزارانی هزار باتئے. تئیی نَسل و پَدرێچ وتی بَدواهانی شهرانی مستر باتنت.“
رِبِکّائے شیرمات دَبورَه بێران بوت و آاِش چه بئیتاێلا ڈَنّ، مزنێن درچکێئے چێرا کبر کرت. آ جاگهئے نام اَلونباکوت کنگ بوت.
شما زانێت که ما هچبر چاپلوسی نکرتگ و نه مارا چێرێن تَماه و لالِچے بوتگ. هُدا شاهد اِنت.