وهدے هما جاگها سر بوتنت که هُدایا گوَشتگاَت، اِبراهێما کُربانجاهے اَڈّ کرت، داری سر په سر کرتنت و وتی چُکّ اِساکی بَست و کُربانجاها، دارانی سرا اێر کرت.
من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگاَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگاَنت.