7 اِساکا گۆن وتی پت اِبراهێما گوَشت: ”منی پت!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی منی چُکّ!“ اِساکا گوَشت: ”آس و دار وَه اِش اَنت، بله سۆچَگی کُربانیگئے گوَرانڈ کجا اِنت؟“
اِبراهێما پَسّئو دات: ”منی چُکّ! سۆچَگی کُربانیگئے گوَرانڈئے کارا هُدا وت چار و گُزارَ کنت“ و آ دوێن رئوان بوتنت.
نون نوها په هُداوندا کُربانجاهے اَڈّ کرت و چه هِلارێن هئیوان و هِلارێن بالی مُرگان لهتێنی زُرت و کُربانجاها سۆچَگی کُربانیگی کرتنت.
اِسراییلئے سجّهێن مهلوکا بگوَشێت که اے ماهئے دَهمی رۆچا هر لۆگ و هاندان په وت پَسے بزوریت، هر لۆگ یکّ پَسے.
اے هما چیزّ اَنت که باید اِنت تئو اِشان مُدام کُربانجاهئے سرا پێش بکنئے، هر رۆچ: دو یکّ سالگێن گوَرانڈ.
رَندا کمّے دێمترا شت، دێم په چێر کپت و دْوا کنانا گوَشتی: ”او منی پت! اگن بوتَ کنت، چه من اے سکّیانی جام و پیالها بٹَگلێن، بله آ ڈئولا نه که منَ لۆٹان، هما ڈئولا که تئو لۆٹئے.“
دومی برا په دْوا کنگا شت و دْوایی کرت: ”او منی پت! اگن اے پیاله بے نۆشگا چه من ٹَگلێنگَ نبیت، گڑا هرچے که تئیی رزا اِنت هما ڈئولا ببیت.“
دومی رۆچا، وهدے یَهیایا دیست که ایسّا دێم په من پێداک اِنت، گوَشتی: ”بچارێت! اِش اِنت هُدائے هما گوَرانڈ که جهانئے گناهانَ شۆدیت و دورَ کنت.
وهدے یَهیایا ایسّا دیست که چه اۆدا گوَزگا اِنت، گوَشتی: ”اِش اِنت هُدائے گوَرانڈ.“
ایسّایا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”وتی زَهما جُتکا کن! من آ پیالها نۆش مکنان که پتا منا داتگ؟“
شمارا گُلامی روهے نرَستگ که پدا بتُرسێت، شما په چُکّی زورگ بوتگێت و هُدایی روه شمارا رَستگ. چه همے روها کوکّارَ کنێن ”اَبّا، او پِت!“
زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر ”زِندئے کتابئے“ تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگاَتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگاَت.