هُدایا گوَشت: ”اِنّه، تئیی جَن سارَه چُکّے کاریت و تئو باید اِنت چُکّئے ناما اِساک بکنئے. من وتی اَهد و پئیمانا گۆن اِساکا برجاهَ داران و چه آییا رند، اے په آییئے نَسل و پَدرێچا اَبدمانێن اَهد و پئیمانے بیت.
دومی سُهبا ماهلّه، اِبراهێم پاد آتک و وتی هَری پالام کرت. وتی دو هِزمتکار و اِساکی زرتنت، په سۆچَگی کُربانیگا داری پرۆشت و دێم په هما جاگها راه گپت که هُدایا گوَشتگاَت.
وهدے هما جاگها سر بوتنت که هُدایا گوَشتگاَت، اِبراهێما کُربانجاهے اَڈّ کرت، داری سر په سر کرتنت و وتی چُکّ اِساکی بَست و کُربانجاها، دارانی سرا اێر کرت.
چێا که هُدایا جهانئے مردم همینچُک دۆست داشتنت که وتی یکّ و یکدانگێن چُکّی نَدر کرت تانکه هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، گار و زیان مبیت و تان اَبد زندگ بمانیت.