Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




پێدایش 22:11 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

11 بله هُداوندئے پرێشتگا چه آسمانا اِبراهێم تئوار کرت: ”اِبراهێم! او اِبراهێم!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی!“

Вижте главата копие




پێدایش 22:11
21 Кръстосани препратки  

هُداوندئے پرێشتگا هاجِر گیابانا، چَمّگێئے کِرّا دیست. اے هما چَمّگ اِنت که شورئے راهئے سرا اِنت.


هُدایا چُکّئے تئوار اِشکت و هُدائے پرێشتگا چه آسمانا هاجِر گوانک جت و گوَشت: ”هاجِر! ترا چے بوتگ؟ متُرس. چُکّ هما جاگها که اێر اِنت، هُدایا آییئے تئوار چه همۆدا اِشکتگ.


پاد آ، چُکّا چست کن، دستایی گِر که من آییا مزنێن کئومے کنان.“


اے چیزّان و رند، هُدایا اِبراهێم چَکّاسِت. گۆن اِبراهێما گوَشتی: ”اِبراهێم!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی!“


اِبراهێما دست شهارت و کارچی زُرت که وتی چُکّا هِلارَ کنان،


پرێشتگا گوَشت: ”وتی دستا بدار و چُکّا هچّ مکن. نون منَ زانان که تئو هُداتُرسے ائے، چێا که تئو چَکّ و پَد نبوتئے و وتی بَچّ، وتی یکّێن چُکّ هم منا دات.“


گوَشتی: ”هُداوندَ گوَشیت: ’منا وتی سرئے سئوگند اِنت، تئو که وتی بَچّئے، وتی یکّێن چُکّئے دئیگا چَکّ و پَد نبوتئے،


هُداوند، آسمانئے هُدا، هما که منا چه منی پتئے لۆگ و منی پێدائِشئے مُلکا اِدا آورتی، هما هُدا که گۆن من هبری کرت، کَسم و سئوگِندی وارت و کئولی کرت که ’چه منی نێمگا اے سرڈگار تئیی نَسل و پَدرێچئیگ اِنت‘، هما هُدا وتی پرێشتگا چه تئو پێسر راهَ دنت که تئو چه اۆدا په منی چُکّا جَنے در گێتک بکنئے.


گڑا هُدائے پرێشتگا وابئے تها منا گوَشت: ’آکوب!‘ من گوَشت: ’جی.‘


اِسراییلا گۆن ایسُّپا گوَشت: ”تئو زانئے که تئیی برات رمگئے چارێنگا شِکێما شتگ‌اَنت. وتا گیشّێن و آیانی کِرّا برئو.“ ایسُّپا گوَشت: ”شَرّ اِنت.“


هُدایا شپئے اِلهامێئے تها گۆن اِسراییلا هبر کرت. گوَشتی: ”آکوب! او آکوب!“ آییا پَسّئو دات: ”جی!“


هما پرێشتگ که منا چه هر تاوانا رَکّێنتگی، اے چُکّان برکت بدئیات. اے منی نامئے سرا و منی پت و پیرُکئے نامئے سرا بزان اِبراهێم و اِساکئے ناما زانَگ باتنت و زمینئے سرا سکّ باز باتنت.“


هُداوندئے پرێشتگ چه ڈۆلُکێئے نیاما، آسئے شَمالَهێئے تها آییئے دێما زاهر بوت. موسّایا دیست که ڈۆلُک بُن اِنت، بله سُچَگ و پُر بئیگا نه‌اِنت.


هُداوندا دیست که موسّا اے نِدارگئے چارگا پێداک اِنت. هُدایا چه ڈۆلُکئے تها گْوانک جت: ”موسّا، او موسّا!“ موسّایا پَسّئو دات: ”جی!“


ما سجّهێن زمینا کپتێن، تئوارے اِشکتُن که اِبرانی زبانا منا گوَشگا اَت: ’شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟ تئو هما کاییگرێن گۆکئے پئیما ائے که شَتئے توسْک و تێزێن سُجّا لگتَ جنت و وتا تاوانَ دنت.‘


شاوول زمینا کپت و تئوارے اِشکتی: ”شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟“


Последвай ни:

Реклами


Реклами