7 پدا گوَشتی: ”کئیا گۆن اِبراهێما گوَشتَ کرت که سارَه چُکّ شیرَ مێچێنیت؟ بله من په آییا مردێنچُکّے آورت، آییئے پیریئے رۆچان.“
گڑا اِبراهێم دێم په چێر کپت و کندِتی و وتی دلا گوَشتی: ”چه سَد سالیگێن مردێا چُکّے پێدا بیت؟ سارَه نئوَد سالَگیا چُکّے کاریت؟“
گڑا هُداوندا گۆن اِبراهێما گوَشت: ”سارَها چێا کندت و گوَشت: ’اے پیرانسَریا، په راستی منا چُکّے بیت؟‘
چُکّ رُدان بوت و چه شیرا سِستِش. اے رۆچا که اِساکِش چه شیرا سِست، اِبراهێما مزنێن داوَتے کرت.
که تئو مزن ائے و اجبێن کارَ کنئے، هُدا تهنا تئو ائے.
او هُداوند! هُدایانی نیاما کَسّ تئیی مَٹَّ نبیت و تئیی کار بێمَٹّ اَنت.
که هُداوند وتی پلگارتگێنانی کرّا کئیت و وتی شان و شئوکتا زاهرَ کنت و سجّهێن باوَرمند آییا گِندنت و اے په آیان اجَب و هئیران کنۆکێن نِدارَگے بیت. شما هم گۆنَ بێت چێا که شما هما شاهدی باور کرت که ما شمارا دات.