20 چُکّ رُدان بوت و هُدا گۆن آییا گۆن اَت. چُکّا گیابانا زندَ گوازێنت و تیرکمانئے جنَگا سکّ بلد بوت.
هُداوندئے چمّان نَمرود، زرِنگێن شکاریے اَت، پمێشکا گوَشگَ بیت: ”اے مرد، هُداوندئے چمّان نَمرودئے پئیمێن مزنێن شکاریے.“
اے بچکّ وَکشیێن هَرے بیت اے سجّهێنانی دُژمنَ بیت و سجّهێن اِشیئے دُژمنیا کننت. اے وتی زندا گۆن وتی سجّهێن براتان په جنگ و جێڑهَ گوازێنیت.“
اِسماێلئے بارئوا هم من تئیی هبر گۆش داشت: من آییا اَلّم برکتَ دئیان، آییا پُرسَمرَ کنان و آییئے نَسل و پَدرێچا سکّ بازَ کنان. آ دوازده شَهزادگئے پتَ بیت و چه آییا مزنێن کئومے پێدا کنان.
چُکّ رُست و مزن بوتنت. ایسّو زبردستێن شکاریے بوت و دَشت و گیابانان گردۆکێن مردے اَت. آکوب آرامتَبێن مردے اَت و گێشتر گِدانا نِشتگاَت.
پمێشکا وتی سِلاهان، وتی تیردان و کمانا بزور و گیابانا برئو و په من شکارے بکن.
بچار، من گۆن تئو گۆن آن و هر کجا که رئوئے تئیی چار و گُزارا کنان و ترا پدا همے سرڈگارا کاران. تانکه من گۆن تئو وتی کئول پوره نکرتگ، ترا یلهَ ندئیان.“
بله هُداوند گۆن آییا گۆن اَت و وتی مِهری په ایسُّپا گوارێنت و بندیجاهئے مسترئے دلی په ایسُّپا نرم کرت.
آ چُکّ، رُدان و مان پاکێن روها زۆرمند بئیان اَت. چه بنی اِسراییلیانی نیاما زاهر بئیگا پێسر، گیابانانَ مَنت.
آ چُکّ، رُدان و زۆرمند بئیان اَت. چه زانت و زانگا سررێچ اَت و هُدائے رهمتی گۆن اَت.