اے لۆگا کَسّ چه من مستر نهاِنت. تئیی جندا اَبێد هچّ چیزّی چه من دور نداشتگ، چێا که تئو آییئے لۆگبانُک ائے. گڑا من چۆن چُشێن رَدێن کارے بکنان و وتا هُدائے چمّان گُنهکار بکنان؟“
من کئومان چه تئیی دێما دورَ کنان و تئیی هَدّ و سیمسران پْراه و شاهِگانَ کنان. تئو که سالے سئے رندا وتی هُداوندێن هُدائے چارگا کائے، آ وهدا کَسَّ نئیئیت و تئیی مُلکا نگیپت.
وهدے پیلاتوس هَکدیوانا نِشتگاَت، آییئے جَنا اے کُلئو راه دات که ”گۆن اے بێگناه و نێکێن مردا هچّ مکن، چێا که دۆشی من اِشیئے بارئوا سکّێن پرێشانێن وابے دیستگ.“
چێا که بێرهبندیئے چێرێن زۆر و واک وتی کارا چه پێسرا کنگا اِنت، بله هما که بێرهبندیئے دێما دارَگا اِنت، تانکه جندی دور کنگَ نبیت، بێرهبندیئے دێما داریت.