بچارێت، منا دو جنێنچُکّ هست که اَنگت گۆن هچّ مردێنا وپت و وابِش نکرتگ. من آیان شمئے کِرّا کاران، گۆن آیان هرچے شمئے دلَ لۆٹیت، بکنێت. بله اے مردمان کار مدارێت که منی لۆگا آتکگاَنت و منی مئیار اَنت.“
آییا دنیائے سجّهێن مردم چه یکّێا پێدا کرتگ و سجّهێن کئوم و کُٹُم دنیائے چارێن کُنڈان تالان کرتگاَنت. آیانی دئور و باریگ و هَند و جاگهانی مرز و سیمسری هم، پێسرا گیشّێنتگاَنت،
همے پئیما، سُدوم و گُمورَه و کِرّ و گوَرئے شهرانی مردم، که همایانی ڈئولا بێننگیاِش کرت و نارهبندێن واهگانی پدا کپتنت، اَبدی آسا پِرّێنگ بوتنت تان په دگران درس و اِبرت ببنت.